ศิลปะบำบัด

ในโลกที่เราไม่สามารถพูดความในใจของตัวเองให้ใครสักคนฟังได้เลยมันช่างทรมานมากเลยนะ ทรมานซะจนรู้สึกกลัว กลัวว่าตัวเองจะอึดอัดจนระเบิดออกมา ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าวันนั้นมาถึงจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

ฉันเป็นหนึ่งในคนกลุ่มนั้น กลุ่มที่เก็บความในใจเงียบไงยอมรับเลยว่ามันหนักอึ้งในใจมาก มันอึดอัดไม่เบาเลย แต่สุดท้ายแม้ฉันจะพยายามอธิบายให้ใครฟังก็ไม่มีใครสักคนที่ฉันรู้สึกสนิทใจจะเล่าเรื่องราวข้างในหัวใจให้พวกเขารับรู้ เพราะฉันรู้ดีว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เขาต้องเหนื่อยกับเรื่องราวในชีวิตของเขาแล้วเขายังต้องมานั่งรับรู้เรื่องของฉันอีก

ฉันจึงเริ่มต้นเขียนไดอารี่ขึ้นมาเป็นการระบายความในใจของตัวเองออกมา อย่างน้อย ๆ ฉันก็สามารถเล่าเรื่องราวของตัวเองให้เจ้าสมุดตัวน้อยที่ฉันเชื่อว่าเขายินดีรับฟังเรื่องเล่าของฉันโดยไม่บ่นเหนื่อยเลย

นับตั้งแต่วันนั้นฉันก็ได้อาศัยการวาดรูปเป็นตัวช่วยในการระบายความรู้สึกที่เล่นซ่อนแอบอยู่ในใจของฉัน อย่างน้อย ๆ ฉันก็ได้เจอวิธิปลดปล่อยความรู้สึกอะไรบางอย่างที่บางทีฉันเองก็ยังงง ๆ ว่ามันคืออะไรกันแน่ และฉันคิดว่ามันเป็นวิธีที่ดีไม่น้อยเลยสำหรับใครหลาย ๆ คนที่ไม่รู้จะจัดการกับอารมณ์ ความรู้สึกของตัวเอง

มันอาจจะไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุด แต่อย่างน้อย ๆ มันเป็นวิธีหนึ่งที่ช่วยให้ฉันรู้สึกผ่อนคลายขึ้น รู้สึกว่าความหนักอึ้งได้ถูกยกออกไป แล้วยังช่วยให้ฉันไม่ต้องคิดถึงเรื่องราวเจ็บปวดหรือไม่ดีต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง เพราะทุกครั้งที่ฉันวาดรูปฉันเหมือนได้อยู่กับตัวเอง โฟกัสกับสิ่งตรงหน้า ดึงฉันเข้าสู่โลกที่ทำให้ฉันสบายใจมากขึ้น

ฉันว่าการวาดรูปได้เคยช่วยต่อชีวิตฉันและหวังว่าจะช่วยใครอีกหลายคนได้