ลองตรวจสอบตัวเองดูว่า งานเขียน เป็นความสุขของเราหรือไม่

Naruthep Prom.

13 พ.ค. 2020|3 min read

อ่านบทความอื่นจาก Naruthep Prom.

คัดลอกลิงค์

แจ้งตรวจสอบ

ลองตรวจสอบตัวเองดูว่า งานเขียน เป็นความสุขของเราหรือไม่

ผมเฝ้าสังเกตุเพื่อน ๆ ในเพจหลายคนพูดเรื่องงานเขียน ผ่าน ไม่ผ่าน สำหรับผมก็มีบ้างที่งานเขียนไม่ผ่าน บางงานก็ถูกปฏิเสธแน่นอนครับ หลายครั้งก็รู้สึกบ่น ๆ คนตรวจบ้างว่า ยุ่งยาก เรื่องมาก ตามประสาคนผิดหวัง แต่พอกลับมาไตร่ตรองดี ๆ ทุกคอมเม้นท์ก็ล้วนแล้วแต่ทำให้เรา เติบโตและก้าวไปข้างหน้าในทิศทางของการเป็นนักเขียนมากขึ้นทุกคอมเม้น

อันที่จริงผมเป็นสายชอบเขียนครับ มีเรื่องเล่าเขียนไปกว่า 100 เรื่องแล้วใน Facebook แต่เป็นเหมือนบันทึกประจำวัน บางเรื่องก็มีคนติดตามแชร์ต่อ บางเรื่องก็เงียบเป็นเป่าสาก แต่ทุกโพสผมตอบโจทย์ตัวเองว่าเราเขียนให้ใคร จริง ๆ แล้วผมเขียนให้ตัวเองหนะครับเพราะทุกงานเขียนคือความสุขของผม แล้วคุณหละ

ทุกงานเขียนของคุณ คือ ความสุขหรือเปล่า

แน่นอนครับว่าผมไม่ใช่เทพมาจากไหน บางอย่างผมก็ต้องเรียนรู้และหมั่นสำรวจว่า สิ่งที่ทำลงไปนั้นใช่ไหมที่ต้องการ บางอย่างก็ต้องฝืนเพื่อให้เติบโต และนี้คือ 4 ข้อง่าย ๆ ที่ชวนให้สำรวจตัวเองดูว่า งานเขียนนั้นเป็นความสุขของเราหรือเปล่า

1 งานเขียนเป็นสิ่งแรกที่เรานึกถึง

2 งานเขียนทำให้เราเติบโต

3 งานเขียนเป็นสิ่งมีค่า

4 งานเขียนทำให้เรามีความสุข

1 งานเขียนเป็นสิ่งแรกที่เรานึกถึง ตั้งแต่ตื่นเช้ามา ความสุขแรกที่เรานึกถึงคืออะไร นึกถึงรองเท้าและลู่วิ่ง นึกถึงต้นไม้ใบหญ้า นึกถึงกาแฟ หรือนึกถึง กระดาษ ปากกา คีย์บอร์ด ทุกความคิดในยามเช้า จะเป็นเครื่องกำหนดทิศทางในแต่ละวัน สำหรับผม งานเขียน เป็นสิ่งแรกที่ผมคิดถึง ผมเป็นนักเขียนหน้าใหม่ครับ แม้จะได้บทความละไม่มาก แต่เห็นพี่ ๆ นักเขียนก่อน ๆ เขียนวันละหลายบทความก็เริ่มมั่นใจว่าถ้าเขียนดี ๆ เราน่าจะมีค่าตัวเพิ่มขึ้น ตอนนี้ก็ทำควบคู่งานประจำ ทำแบบให้พอมีเนื้อหาให้ บก. ได้ตรวจตลอด ๆ แต่ทุกวัน สิ่งแรกที่ผมจะคิดถึงคืองานเขียน ไม่ว่าจะเขียนลง TrueID in trend หรือ เขียนลงเฟสบุ๊คเพจของผมก็ตาม อาจเพราะผมเป็นคนชอบเขียน และถ้าคำตอบของคุณคือ “ใช่…..นี่คือสิ่งแรก” เชิญไปข้อต่อไปครับ

2 งานเขียนทำให้เราเติบโต คำว่าเติบโตของเราไม่เท่ากันนะครับ บางคนก้าวหน้า บางคนก็ปรับปรุง บางคนเติบโตเพราะถูกปรับปรุงคุณภาพ ต้องแก้นั่นแก้นี่มากมาย บ่น เบื่อ แต่ก็ไม่เลิก นั่นแหละเรากำลังโต บางคนสนุกกับงาน ได้อ่านได้ค้นได้เขียนได้เรียนรู้ หาเนื้อหาใหม่ ๆ เหมือนได้ศึกษาและส่งต่อ นึ่ก็เป็นการเติบโตแบบก้าวหน้า เราทุกคนมีทิศทางการเขียนไม่เหมือนกันครับ บางคนมีความสุขที่ได้เรียนรู้ บางคนมีความทุกข์ที่ต้องเติบโต แต่สิ่งสำคัญคือเราต้องไม่เลิกกับมัน ผมเองมีอาชีพทำงานเขียนเชิงวิชาการ เรียกว่ามาจากสายเพ้อฝัน เขียนได้แต่ไม่ใช่วิชาการเลย ก็ถูกตบ ถูกตัด ถูกตี แต่ก็แปลกใจว่าทำไมไม่เลิก อาจเพราะเราดีใจที่ได้เติบโต ดีใจที่ได้เติมเต็มกับความขาด ๆ เกิน ๆ ของเราเอง จึงยังทำงานนั้นอยู่ และยิ่งอยู่กับ TrueID in trend นะเหรอ หมูเลยครับ พี้นที่นี้เลยเป็นพื้นที่สนุก ๆ ของผม เช่นเดิม หากคุณตอบว่า “ใช่….ฉันได้เติบโต” เราก็ไปกันต่อข้อ 3 ครับ

3 งานเขียนเป็นสิ่งมีค่า ข้อนี้ผมคิดว่าต้องตั้งคำถามกับตัวเองก่อนว่า มูลค่าที่ TrueID in trend ให้กับเรามากหรือน้อย เมื่อเทียบกับเวลา บางวันผมก็เลือกงานประจำครับ ไม่มีแม้เวลามาเขียนช่วงเย็นหรือค่ำ เพราะต้องทุ่มเทกับงานหลัก บางวันก็แอบมาเขียนใน TrueID in trend สาเหตุไม่ใช่เพราะค่าตอบแทนที่ได้มาหรอก แต่มันเป็นการใช้เวลาที่มีความสุข เพราะสิ่งที่เรามีเท่ากันคือเวลา เราต้องเลือกว่าจะลงทุนเวลาแต่ละวันกับสิ่งใด ส่วนตัวผมเป็นคนชอบเขียนครับ กา่รเขียนคือความสุข แต่บางทีการเขียนงานหลักก็สร้างความทุกข์เพราะเราไม่คุ้นเคย ก็เลือกใช้เวลากับการเขียนที่มีความสุขบ้าง และแน่นอนว่า บางงานก็ได้ไปต่อ บางงานก็ตกไป ผมไม่ซีเรียสเลย เพราะผมคิดว่า “ผมได้ถ่ายทอดสิ่งนั้นลงไปแล้ว และคนอ่านคนแรกก็คือ บก.” อย่างน้อย หนึ่งสารก็ไปถึงคนหนึ่งคนแล้ว ดังนั้น หากงานเขียนเป็นสิ่งที่มีค่า คือเวลาที่เราพร้อมจะลงทุนกับมัน ไม่ว่าจะได้ตังหรือไม่ ไม่ว่าจะได้ไปต่อหรือไม่ ถ้าเราตอบว่า “ใช่” ก็ไปต่อข้อสุดท้ายกัน

4 งานเขียนทำให้เรามีความสุข ไม่มีอะไรจะเกินเลยกว่าคำนี้แล้วครับ สิ่งที่เราทำนั้นเป็นสิ่งที่สร้างความสุข หรือความทุกข์ให้กับเรา เราเลือกที่จะทำมันเพราะเป็นความสุข เป็นสิ่งที่ทดแทนบางอย่างที่ขาดหาย หรือเป็นการแบ่งปันบางสิ่งที่อยากส่งต่อ สำหรับผม การเขียนคือสิ่งนั้นหากคุณตอบว่าใช่ ก็ไม่มีอะไรยากแล้วครับ ไปต่อ เขียนต่อ ศึกษาต่อ เพราะความสำเร็จไม่ได้เริ่มต้นที่ก้าวแรก แต่เป็นก้าวต่อไป

ท้ายนี้หากคำตอบทุกอย่างมันเป็นสิ่งที่ไม่ใช่ ก็จงอย่าท้อใจไป เพราะโลกใบนี้ไม่ได้ออกแบบคนให้เหมือนกัน จงหาเส้นทางนั้นของตัวเองให้เจอครับ ผมคิดว่า 4 ข้อนี้ เราลองเอาไปทางกับสิ่งที่ทำได้ หากมัน ใช่ - ใช่ - ใช่ และ ใช่ ก็จงทำมันต่อไป เราคิดถึงมันเป็นสิ่งแรกหรือไม่ เราได้เติบโตจากสิ่งนั้นหรือไม่ เราให้คุณค่ากับสิ่งนั้นเท่าไหร่ และ สิ่งนั้นเป็นความสุขเราใช่ไหม