รีวิวหนังสือ ดั่งใจปรารถนา

ดั่งใจปรารถนา

ผู้แต่ง : ซูซานนา ตามาโร

ผู้แปล : สรรควัฒน์ ประดิษฐพงษ์

บรรณาธิการ : ปณิธิ หุ่นแสวง, มกุฏ อรฤดี

สำนักพิมพ์ : ผีเสื้อ

จำนวนหน้า : 352 หน้า

เล่มนี้เป็นวรรณกรรมอิตาลี่ซึ่งหากใครเคยอ่านวรรณกรรมของประเทศนี้มาก่อนจะพอทราบถึงความโดดเด่นในการวางโครงเรื่องและการเล่าเรื่องผ่านวิถีชีวิตของตัวละครที่ค่อนข้างมีเอกลักษณ์ ดั่งใจปรารถนาเป็นหนังสือเล่มไม่ใหญ่มาก เขียนขึ้นในลักษณะสมุดบันทึกของคุณยายที่ป่วยใกล้ตายถึงหลานสาวกำพร้าที่อยู่ต่างประเทศและกว่าที่หลานสาวจะยอมกลับบ้านก็คงไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกแล้ว

กลวิธีในการเขียนเรื่องนี้มีความน่าสนใจมากค่ะ โดย "ยาย" คือผู้เล่าเรื่องของฝ่ายหญิงทั้งตระกูล จากรุ่นสู่รุ่น ผ่านสมุดบันทึกที่เขียนถึงหลานสาวผู้จากบ้านไปเรียนต่อที่อเมริกาด้วยความหัวดื้อ ก้าวร้าวที่คุณยายเองก็ไม่รู้จะโทษว่าเป็นเพราะวัยหรือกรรมพันธุ์ดี
ยายใช้การพูดถึงวัยเด็กของหลานผู้เคยน่ารักอ่อนโยนโดยอ้างอิงถึงสุนัขที่หลานเคยรับมาเลี้ยงในวัยเด็กซึ่งยายพรรณนาความอ่อนโยนลึกซึ่งที่หลานสาวมีต่างจากเด็กทั่วไปว่าของตนนั้นหลานไม่ยอมเลือกสุนัขพันธุ์ดีน่าตาน่ารักที่เจ้าหน้าที่ศูนย์พักพิงนำมาเสนอ แต่เลือกสุนัขที่ดูอ่อนแอมองอย่างไรก็หาความน่ารักไม่เจอ แต่หลานเลือกที่จะให้ชีวิตน้อยๆที่ไม่มีใครสนใจนี้มีโอกาสได้รับความรัก เป็นการปูเรื่องให้เห็นถึงความดี ความลึกซึ้งละเอียดอ่อนที่ผู้เป็นหลานเคยมีก่อนนิสัยและพฤติกรรมจะค่อยๆเปลี่ยนแปลงไป

สำหรับเราเรื่องนี้เนื้อหาไม่ถึงกับหวือหวาแต่มีความดราม่าในทุกตัวละคร และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในแต่ละสมัย ค่านิยมของสังคมที่มีอิทธิพลต่อตัวละครแต่ละตัวผู้เขียนสอดแทรกได้น่าสนใจมาก และข้อแตกต่างจากวรรณกรรมทั่วไปคือ ยาย ไม่ใช่คุณยายผู้แสนดี วิเศษเลิศเลอ ยายมีข้อผิดพลาด มีปมจากครอบครัวเดิมสู่ครอบครัวใหม่ ที่ได้ส่งเงื่อนที่แน่นขึ้นสู่ลูกหลาน แม้ยายจะเจนจัดชีวิตที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก มีโลกทัศน์กว้างไกล แต่ชีวิตของยายไม่ได้เป็นสูตรสำเร็จ ไม่มีตอนจบที่เราจะได้เห็นผลลัพธ์ชัดเจน ผู้เขียนเพียงส่งเราเข้าไปเดินเล่นในรองเท้าแตะของยายอัลก้าเท่านั้น

ภาพทั้งหมดโดยนักเขียน