ประเทศไทย ถือเป็นประเทศที่มีการทำเกษตรกรรมของประชาชนซึ่งเป็นพื้นฐานของประเทศ รายได้ของเกษตรกรส่งผลต่อการจับจ่ายซื้อของ ซึ่งเป็นเศรษฐกิจหมุนเวียนภายในระบบเศรษฐกิจของไทย หากปีใดรายได้ของเกษตรกรน้อย การจับจ่ายภายในประเทศก็ลดลงเช่นเดียวกัน ในปี 2563 เศรษฐกิจโลก และเศรษฐกิจไทยเข้าสู่ภาวะถดถอย เพราะได้รับผลกระทบจากสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโควิด – 19 เมื่อมองกลับมาในประเทศไทยตอนนี้สถานการณ์ก็ถือว่ามีการควบคุมดีขึ้น หลังจากมีการคลายมาตรการไปแล้วส่วนหนึ่งในวันที่ 3 พฤษภาคม 2563 คลายล็อกไป 6 กิจการ พร้อมกับจะเริ่มเปิดห้าง รวมถึงกิจการบริการอื่น ๆ เพิ่มเติมในวันที่ 17 พฤษภาคม 2563 หากมองในเชิงระบบจะเห็นว่าเศรษฐกิจจะฟื้นจริง ๆ ก็ต้องเป็นหลังสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโควิด – 19 คลี่คลายการลงทุน และการส่งออกทำได้สะดวกขึ้น ความน่าเป็นห่วงของอีกหน่วยหนึ่งทางเศรษฐกิจ คือ กลุ่มเกษตรกร โดยเฉพาะชาวนาแล้ว ปีนี้ต้องถือว่าประสบปัญหาเป็นอย่างมาก แม้หลายพื้นที่จะไกลจากการติดเชื้อโรคโควิด – 19 คลี่คลายทางเศรษฐกิจ แต่ภัยแล้งที่มาพร้อมกันตั้งแต่ช่วงต้นปี ก็ส่งผลกระทบเป็นอย่างมากเช่นเดียวกัน แม้จะมีการวิเคราะห์ว่าสินค้าทางการเกษตรจะราคาพุ่งสูงขึ้น เพราะหลังจบโควิด – 19 จะมีการสั่งซื้อข้าวไทยมากยิ่งขึ้น เพราะประเทศคู่แข่งหลายแห่งเริ่มเก็บข้าวของตนเอง ในมุมมองของผมคิดว่าราคาคงแพงขึ้นจริง ทั้งในประเทศ และต่างประเทศด้วย เพราะ ไม่มีข้าว สถานการณ์ภัยแล้งตอนนี้มีความน่าเป็นห่วงอย่างยิ่ง เกษตรกรหลายพื้นที่เริ่มมีการหว่านข้าว แต่พบว่าไม่มีฝน พร้อมกันนั้นในหลายเขื่อนชลประทานไม่มีน้ำที่สามารถส่งได้ตามคลองส่งน้ำ เพื่อใช้ในการเกษตรอย่างเพียงพอ หากวิเคราะห์ภัยแล้งจากข้อมูลของทางกรมอุตุนิยมวิทยา พบว่าจะแล้งไปถึงช่วงกลางปี 2563 หรือช่วงเดือนมิถุนายน 2563 จะมีปริมาณฝนต่ำกว่าค่าปกติ 3 – 5% ในพื้นที่แห้งแล้งซ้ำซาก ประกอบด้วย ภาคเหนือ ภาคกลาง ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และภาคใต้ตอนบน แม้จะมีโครงการขุดสระเพื่อกักเก็บน้ำ ต้องบอกไว้เลยว่าเป็นโครงที่ไม่ยั่งยืน เนื่องด้วยพื้นที่สระกว้างน้ำก็ระเหยไวอยู่ดี และในช่วงแล้งเกือบทุกสระในท้องทุ่งไม่มีน้ำสักแห่ง การบริหารจัดการที่แท้จริง คือ เขื่อนเก็บน้ำในแม่น้ำสายสำคัญต่าง ๆ พร้อมทั้งการปล่อยน้ำของคลองส่งน้ำให้มีประสิทธิภาพและทั่วถึง ความน่าเป็นห่วงหากสถานการณ์ของโควิด – 19 จบลงแล้วเริ่มมีการฟื้นฟูเศรษฐกิจ แต่รายได้ของเกษตรไม่มีการจับจ่ายสินค้าหมุนเวียนในประเทศคงเป็นไปได้ยาก และทำให้เศรษฐกิจไทยของเราเติบโตได้ช้า แม้จะมีการส่งออก และการท่องเที่ยวก็ตามที แต่กว่าจะเปิดให้มีการเดินทางท่องเที่ยวดังเดิมคงต้องใช้เวลาอยู่หลายปี ดังนั้นเกษตรกรรมจึงมีความสำคัญในแง่เป็นฐานการผลิต และการบริโภคของประเทศ ภาพถ่ายโดย ผู้เขียน