บทเพลงส่งวิญญาณ

บทเพลงส่งวิญญาณ

เรื่องทั้งหมดมันเริ่มต้นขึ้นเมื่อผมได้ประสบอุบัติเหตุบางอย่างจนทำให้สูญเสียความทรงจำครั้งในอดีตไปแต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด เท่าที่รู้เดิมทีผมเป็นผู้ชายที่เกิดมาในฐานะร่ำรวยและจัดว่าหน้าตาดีในระดับนึง ครอบครัวของผมรักและเป็นห่วงผมมากแม้ว่าผมจะสูญเสียใบหน้าเก่าไปและเหลือเพียงรอยแผลที่ประดับไว้จนไร้ซึ่งความน่ามอง พวกเขาก็ยังคงดูแลผมเสมอมา แต่ทว่าผมก็ยังคงคิดไม่ตกและสงสัยปริศนาของเรื่องที่ทำให้ผมสูญเสียความทรงจำอยู่ดี เพราะทุกคนยังคงปิดปากเงียบและไม่ยอมเล่าเรื่องอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในวันนั้นให้กับผมฟัง

ขอบคุณภาพจาก Free-Photos โดย pixabay

ตราบจนทุกวันนี้หลังจากที่ผมยังคงเฝ้ารอความทรงจำกลับคืนมา ทุกค่ำคืนเวลาที่กำลังจะเคลิ้มหลับผมกลับมองเห็นภาพของผู้หญิงคนนึง เธอมีใบหน้าที่สวยราวกับนางฟ้าและมีรอยยิ้มอบอุ่นราวกับดวงอาทิตย์เข้ามาหาผมแทบจะทุกครั้ง แต่ทว่าภาพนั้นกลับค่อยๆเลือนลางหายไป เมื่อยิ่งพยายามจะสัมผัสตัวเธอ ตราบจนทุกวันนี้การเริ่มสงสัยเกี่ยวกับเธอจะทำให้ผมนอนไม่หลับ จนถือเป็นอุปสรรคอย่างยิ่งเลยก็ว่าได้จนวันนึงผมได้เผลอหลับไปอย่างลืมตัว และเธอก็เข้ามาปรากฏตัวในความฝันของผมดั่งเช่นเคย ราวกับว่ากำลังมาเตือนสติเกี่ยวกับเรื่องบางอย่าง พร้อมกับร้องเพลงรักที่หวานซึ้งชวนเคลิ้มตามอย่างทุกคราว ทว่าถึงแม้เธอคนนั้นจะเข้ามาร้องเพลงในความฝันของผมอยู่บ่อยครั้งแต่เธอกลับดูไม่มีความสุขเลยแม้แต่น้อย และเธอมักจะร้องไห้ออกมาจนน้ำตากลายเป็นสายเลือดทุกครั้งที่เปล่งเสียงร้อง ราวกับกำลังจะบอกผมว่าเธอนั้นทรมาน กระทั่งวันนึงผมทนความสงสัยที่มีมากล้นจนเต็มอกไม่ไหว จึงได้ไปถามกับคนในครอบครัวโดยตรงเกี่ยวกับเรื่องผู้หญิงที่ร้องเพลงในความฝันของผมรวมถึงเรื่องอุบัติที่เหตุที่น่าจะเกี่ยวโยงกัน แต่ทุกคนกลับเงียบและร้องไห้ออกมา ซึ่งวันนั้นผมไม่ได้รับคำตอบใด ๆ จากพวกเขาซักคำ

ขอบคุณภาพจาก JoseGracia โดย pixabay

ตกเย็นของวันถัดมาผมได้ขับรถไปยังตึกร้างที่เธอคนนั้นบอก มันเป็นตึกเก่าๆที่ผมยิ่งถลำลึกเข้าไปกลับยิ่งปวดหัวหนักขึ้นเรื่อย ๆ แต่ก่อนที่ผมจะล้มลงเพราะเสียการทรงตัว เธอคนนั้นก็มาปรากฏตัวข้างๆและประคองผมเข้าไปยังด้านในสถานที่ ที่เคยเป็นถึงโรงละครเก่า เมื่อเข้ามาด้านในผมกับเริ่มรู้สึกถึงภาพซ้อนทับบางอย่างจากห้องกว้างที่มืดสนิทภายใน จนได้เริ่มสว่างขึ้นทันตาราวกับว่าเหตุการณ์ในอดีตกำลังหวนกลับคืนทุกอย่างในห้วงความทรงจำให้ชัดเจนขึ้น

ขอบคุณภาพจาก MichaelGaida โดย pixabay

โดยสิ่งที่ผมเห็นนั้นมันก็ไม่ได้แตกต่างกันมากไปจากเดิม เธอละจากผมไปชั่วขณะพร้อมกับเดินไปยังบนเวทีจัดแสดงที่มีผู้ชมปรบมือให้การต้อนรับเธอเป็นอย่างดี จนร้องไปถึงกลางท่อนเธอหยุดและแหงนมองไปยังเพดานด้านบนและกรีดร้องออกมาอย่างเสียขวัญ พร้อมกับผู้ชมที่พากันเตรียมแห่ออกไปจากโรงละครเมื่อเหล็กที่เชื่อมอยู่ด้านบนที่แขวนไว้อย่างแน่นหนากลับล่วงลงมาทับเธอที่เป็นนักร้องเดี่ยวอยู่บนเวทีจนไม่อาจขยับตัวได้ และสิ่งที่ผมเห็นต่อจากนั้นก็คือข้างบน มีคนจงใจปล่อยแหล็กนั่นลงมาใส่เธอ พร้อมกับตัดภาพมายังตัวผมในอดีตที่ใช้ร่างของตัวเองเข้ามาบังสิ่งก่อสร้างที่กำลังจะตกลงมาให้กับเธอ และได้บาดแผลมาหลายรอยบนใบหน้า จนวาระสุดท้ายเธอพยายามผลักไสผมให้ออกไป แต่ผมก็ยังกุมมือเธอไว้แน่นถึงแม้มันจะชุ่มไปด้วยเลือดก็ตาม

ขอบคุณภาพจาก Inactive account โดย pixabay

จากนั้นความทรงจำเก่าๆของผมก็เริ่มรื้อฟื้นขึ้นมาเองอัตโนมัติ และรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงในอดีตว่าเธอนั้นคือคนรักเก่าของผมที่ตายโดยการถูกฆาตรกรรมและที่มาหาผมในทุกๆค่ำคืนเพื่อจะให้ผมจดจำเธอได้ ทันทีที่ภาพเหตุการณ์เก่า ๆ นั้นจางหายไป ผมกลับเริ่มรู้สึกร้อนผ่าวที่ขอบตา เธอมองและเข้ามาโผกอดตัวผมด้วยความรัก หยดน้ำตามากมายไหลออกไม่มีทีท่าว่าจะหยุด แต่กลับไม่มีคนเช็ดให้เลยแม้แต่น้อยเพราะถึงเธอจะอยู่ตรงหน้า แต่เธอก็ไม่มีตัวตน จับต้องไม่ได้ อยู่แต่ในจินตนาการที่ถูกสร้างไว้เท่านั้น และก่อนที่ดวงวิญญาณเธอจะสลายไปผมก็ร้องเพลงนั้นส่งเธอเป็นครั้งสุดท้าย ถึงแม้เธอจะยังอาลัยเป็นห่วงผมอยู่ตลอดเรื่อยมาก็ตาม

ปัจจุบันเมื่อผมรับรู้ความจริงทั้งหมด ผมเสียใจมากที่ครอบครัวของผมซึ่งปิดบังตัวตนและการตายของเธอไว้ กระทั่งไม่ยอมปริปากพูดและบอกผมเลยซักคำ เพราะเขาอยากให้ผมลืมความรักในอดีต ทั้งยังบอกว่าผมกับเธอต่างกันและไม่อาจแต่งงานอยู่ร่วมกันได้ เพียงเพราะฐานะทางสังคม แต่สุดท้ายผมก็เลือกเธอเพราะความสุขของตัวเองจนกลายมาเป็นเหตุให้มีการฆาตรกรรมเกิดขึ้นเพื่อแยกเราทั้งคู่ให้จากกันตลอดไป