อื่นๆ

ชุบชีวิต​หม​าจรที่ชื่อ​ "บุญประเฮง"

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
ชุบชีวิต​หม​าจรที่ชื่อ​ "บุญประเฮง"

หากใครได้เข้ามาเยี่ยมชมบทความของนักเขียนมือใหม่ตัวน้อย  ๆ​ ที่มีนามปากกาว่า  พุดตาน​-Pudtarn​ นั้น​ จะเห็นได้ว่าส่วนมากบทความที่ลงจะเป็นเรื่องราวของการ​ท่องเที่ยว​ตามสถานที่ต่าง  ๆ​ และรีวิวของกินทั้งนั้น  ความจริงแล้วแม่พุดตานเองก็มีความฝันอยู่อย่างนึงด้วยนะ ฉันน่ะอยากจะเขียนบทความให้ได้หลากหลายแนว... ซึ่งคงมีหลายคนกระซิบว่า impossible สินะ​...​ขอตอบตรงนี้เลยนะ ฉันน่ะเชื่อว่า  คนเรามีความฝัน  มันก็ทำให้เป็นจริงได้ในสักวันล่ะหนา  หากคุณลงมือทำ... และบทความนี้  คงจะเป็นบทความแรกที่แม่พุดตานจะได้ลองลงมือทำตามฝัน:)​

เชื่อในเรื่องพรหมลิขิต​ หรือ​ เรื่องของ Destiny​ กันไหมจ๊ะ  ผู้เขียนเชื่ออยู่นะ แต่เรื่องพวกนี้น่ะไม่ได้เกิดกับมนุษย์ด้วยกันหรอกนะ  เพราะส่วนมากเรื่องพวกนี้มักเกิดขึ้นระหว่างผู้เขียนกับน้องหมายังไงล่ะ อย่างเรื่องที่นำมาเล่าในวันนี้ก็เช่นกัน  ใครจะไปนึกไปฝันล่ะ ว่าเราจะได้พบกัน:)

Advertisement

Advertisement

จะว่าไปนี่ก็ผ่านมาปีกว่าแล้วล่ะ เรื่องเกิดขึ้นเมื่อต้นปี  พ.ศ.2562 ราว​ ๆ​ เดือน​มกราคม... พุดตานและคุณพ่อได้มีโอกาสเดินทางไปทำบุญถวายสังฆทานกันที่  อ​ำ​เภอ​ดอนเจดีย์​ จังห​วัด​สุพรรณ​บุรี​ ตามปกติ​บ้านเราจะจัดสังฆทาน​เอง​ และไม่มีการเจาะจงว่าจะไปวัดไหน แค่ตั้งปณิธานว่าจะไปถวายสังฆทานกันในวัดที่อยู่ห่างไกลเท่านั้นเอง:)​ และในครั้งนั้นเรามุ่งหน้าไปยังแถบตำบลสระกระโจม  อ​ำ​เภอ​ดอนเจดีย์​ จังหวั​ดสุพรรณบุรี​ และในที่สุดเราก็มาหยุดกันที่วัดห้วยวันดี ตำบลสระกระโจม​ อำเภอ​ดอนเจดีย์​ จังหวัดสุพรรรณบุรี^^

บุญประเฮงหลังจากที่ได้ถวายสังฆทานเรียบร้อยแล้วนั้น  สายตาเหลือบไปเห็นลูกสุนัขหลายตัว  วิ่งเล่นกันอยู่  ตัวอ้วนพี น่ารักมาก ความรู้สึกในตอนนั้น  แอบอยากได้ซักตัวจัง (ย้ำว่าแค่คิดจริง  ๆ​ นะเธอ><)​< p>

... ภาพด้านบนถือว่าเป็นภาพแรกของเจ้าหมาน้อยที่เป็น  topic ของเราวันนี้จ้ะ

Advertisement

Advertisement

1เมื่อการทำบุญถวายสังฆทานของเรา​เสร็จสิ้น​ เราขับรถออกจากบริเวณกำแพงวัด เพื่อมุ่งหน้ากลับบ้าน ออกกันมาได้นิดเดียวจริง ๆ​ สายตาของสองพ่อลูกก็เหลือบไปเห็นลูกหมาตัวน้อยนั่งเหมือนรอใครบางคนอยู่ จึงรีบหยุดรถ  เพื่อลงไปถามไถ่ เจ้าหมาน้อยตัวนั้นร้อง​นิดหน่อย​ เมื่อเราเดินเข้าไปหา แต่พอเรียกให้เจ้าหมาน้อยตัวนั้นมาหา กลับวิ่งเข้ามาหาเฉยเลย  (เหมือนเราเคยรู้จักกันงั้นล่ะ)​ เมื่ออุ้มเจ้าหมาน้อยสำเร็จ จึงนำขึ้นรถ มุ่งตรงกลับบ้านเลยจ้า:)​ อยากบอกตอนนั้นน่ะกลิ่นเธอแรงมาก ยังจำกลิ่นวันแรกที่เราเจอกันได้ดีแหล่ะ หมาน้อยเอ๋ย:D

ขึ้นรถ2ผมมีเจ้าของแล้ว>< < p>

เฮงผมชื่อ  บุญประเฮง​ ครับ:)
แต่เจ้าของผมเรียกผมสั้น  ๆ​ ว่า​ ไอ้​เฮง​ ^^"

เฮงพุงป่องตอนเด็ก  ๆ​ แม่พุดตานให้ผมกินนมแพะทุกวัน ผมเลยอ้วนท้วนสมบูรณ์แบบนี้ไงล่ะ

เฮงปัจจุบันผมในปัจจุบันครับ... หล่อมากเลยใช่ไหมล่ะครับ​ ว่าแต่​ เอ่อ​ พี่​ ๆ​ ผู้อ่านพอจะทราบไหมครับว่าทำไมหูของผมนั้นตั้งข้างตกข้างแบบนี้ล่ะครับ  ผมสงสัยจัง... ใครรู้คำตอบ อินบ็อกบอกผมที  ว่ะฮ่า  ๆ​ (ผมล้อเล่นนะครับ... ที่ผมอยากบอกพี่  ๆ​ ผู้อ่านครับว่าตอนนี้น่ะผมเป็นหมาที่มีความสุขที่สุดเลยล่ะครับ มีเจ้าของที่เอ็นดู ดูแลผม ผมรักเจ้าของที่สุดในโลกเลย)

Advertisement

Advertisement

บุญประเฮงเชื่อไหมคะ  ทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องในวันนั้น เรารู้สึกมหัศจรรย์กับการได้เจอเจ้าเฮง อยากรู้​เหลือเกิน​ ในวันนั้นเค้ารอใครอยู่... ทุก​ ๆ​ อย่างที่เกิดขึ้นในวันนั้นเหมือนเป็นจังหวะที่เราต้องได้พบเจอกัน:)​ เชื่อแล้วล่ะว่า  Destiny มีอยู่จริง...

... ดีใจที่ได้เจอกันนะ:)​

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์