ชีวิตคนหลังกลอง Ep2

Ep2 หลังจากผมเล่นเสร็จงานคืนนั้น ก็กลับบ้านพักผ่อนเหนื่อยล้า ปวดเมื่อยไปหมด ตื่นเช้ามาก็มานั่งคิดว่ามันคงไม่เหมาะกับเราอาชืพดนตรี เพราะผมเล่นมั่วมากคืนนั้น และก็โคตรเหนื่อย นั่งคิดอยู่สักพักใหญ่เลยบอกกับตัวเองว่าลองดูอีกสักตั้ง หลังจากนั้นอีกประมาณ 3 วันเจ้าของวงโทรมาคุยกับผมว่าเป็นไงบ้าง โอเคไหม ผมก็บอกว่าโอเค คุยไปสักพักใหญ่ แกก็ถามเรื่องอุปกรณ์ ผมบอกว่าผมไม่มีอุปกรณ์ทำงานเลยครับ แกก็ถามว่าจะเอาอะไรบ้างเดียวแกซื้อให้ ในใจตอนนั้นโคตรดีใจเลย รออีกประมาณ 3 เดือนกว่าแกจะซื้อให้ ไอ้เราก็ตั้งหน้าตั้งตารอกว่าแกจะซื้อให้

และแล้ววันที่รอคอยก็มาถึง แกมารับผมจากบ้านไปที่อีกอำเภอเพื่อไปซื้ออุปกรณ์กลอง และวันนี้มีงานเล่นดนตรีด้วย ผมยังจำได้ตอนไปซื้ออุปกรณ์ตอนนั้น ตื่นเต้นมากไม่เคยรู้ว่ายี่ห้ออะไรใช้ดีเป็นยังไง ก็ซื้อมั่ว ๆไป ร้านที่ไปซื้อ อยู่ที่อำเภอ ทุ่งสง ร้าน สุบรรณ เป็นร้านที่ขายเครื่องเสียงอุปกรณ์ดนตรี ผมเดินเข้าไปในร้านเลือกซื้อ ก็ได้ กระเดื่อง ยี่ห้อ dw 2002 ราคาตอนนั้นอยู่ที่ 12,000 บาท ถ้าผมจำไม่ผิดนะ ซื้อเสร็จแกก็พาผมไปที่บ้านแกรอเวลาขึ้นรถไปเล่นดนตรี ตอนนั้นผมก็นั่งประกอบกระเดื่องดู ซึ่งผมไม่เคยใช้มาก่อนเลยเหยืยบไม่เป็นเสียด้วยซ้ำ รอเวลาไปเล่นดนตรี จนกระทั่งไปถึงงาน งานนี้ ตะคริว ไม่กินแต่ยังโคตรเหนื่อยเหมือนเดิม ที่สำคัญ กระเดื่อง ที่ซื้อมาเป็นกระเดื่องคู่ ข้างซ้ายผมไม่ได้เหยียบเลย หลังจากนั้นก็มาฝึกใช้กระเดื่องคู่แบบ งู ๆ ปลา ๆ  เพราะไม่มีคนสอน ตอนนั้นเริ่มสนิทกับมือเบสและมือกีตาร์ในวงแล้ว ที่สนิทมากก็คือมือกีตาร์นี้แหละครับ

เรื่องราว ชีวิตคนหลังกลอง ของผมจะเป็นยังไงต่อไปติดตามกันต่อใน ep ต่อไปก็แล้วกันครับ

สร้างจากเรื่องจริง

ภาพปกและภาพประกอบถ่ายโดยผู้เขียนทั้งหมด