คุณเเม่ช่วย

“แม่เราคิดถึงเธอมาก ๆ  แต่มาไม่ได้ คิดถึงน่าดู”

“ใช่เธอ ไลน์มาทุกวัน อยากเห็นหน้าหลาน” เฌอปรางคว้าห่อขนมที่วางไว้บนโต๊ะหินอ่อน ร้อง กิน กิน ชมพู่คว้าห่อขนมไปซ่อน

“กินไม่ได้ลูก เดี๋ยวปวดท้อง” ลูกสาวยังคงร้อง กิน กิน น้อยหน้ารีบแกะขนม แอบเอาชิ้นเล็ก ๆ ส่งให้หลาน ชมพู่บ่น

“เธอก็ให้นางกิน แม่รู้ก็บ่นอีก”

“ก็ได้แค่บ่นแหล่ะ เธอเชื่อมะ เมื่อคืนเราฝันว่าน้าข้างบ้านชวนเราไปเที่ยว เรารีบเข้าบ้านไปเก็บกระเป๋า แม่ก็เดินตามเราอยู่นั่น พอเราหิ้วกระเป๋าจะขึ้นรถ แม่แย่งกระเป๋าไปเฉยเลย น้าเขาเอาตุ๊กตุ๊กมารับเราหน้าบ้านดันออกรถไปก่อน เราก็ตะโกนตามรอก่อน ๆ หันไปแย่งกระเป๋าแม่ตื่นพอดี ฮา ๆ ” น้อยหน่าเล่าไป ขำไป ดูหลานแทะขนมน้ำลายยืด

“จริงดิเธอ! ดีแล้วที่ขึ้นรถไม่ทัน ยายเดือนเล่าให้ฟังก่อนคนข้างบ้านที่ตายเนี่ย ฝันว่ามีคนให้เรียกขึ้นรถตุ๊กตุ๊ก แกก็ขึ้นตามไป พอไม่กี่วันตายเลยเธอ! ยายเดือนก็ฝันเหมือนกันแต่ในฝันแกบอกไม่ไป ๆ” น้อยหน่าได้แต่ทำหน้าอึ้ง ๆ ก่อนจะรู้สึกขนลุกไปทั่วสรรพางค์กาย ชมพู่พอเห็นลูกเริ่มเอาขนมมาบี้เล่นก็ดึงขนมออกพลางเช็ดไม้เช็ดมือบ่นอุบไปหมด