ความคาดหวังของพ่อแม่ที่มีต่อลูกจนกลายเป็นพ่อแม่รังแกฉัน

เวลาที่เรามีลูก ใครๆก็หวังอยากให้ลูกของตัวเองเป็นคนเก่ง เป็นคนที่ได้ที่ 1 ไม่มีใครอยากมองเห็นลูกตัวเองได้ที่สองหรือที่สามหรอก ยิ่งที่ท้ายๆยิ่งไม่พอใจเลย พ่อแม่หลายๆคนยังเชื่อว่าเกรดคือความสำเร็จของลูกอยู่เลย ต้องเรียนให้เก่งๆ ต้องได้เกรดสี่ จบออกมาต้องเป็นนั้นเป็นนี้ สุดท้ายก็ไม่รู้ว่านี้คือสิ่งที่พ่อแม่อยากเป็นหรือสิ่งที่ลูกอยากเป็นกันแน่ เพราะทุกความคาดหวังของพ่อ ทุกความคาดหวังของแม่ ทุกความคาดหวังของป้าน้าอาพี่ๆน้องๆและญาติของทั้งบ้าน ถาโถมมาให้เด็กรับแค่คนเดียว สุดท้ายเด็กเป็นโรคซึมเศร้า เรียนไม่จบ นี้เขาเรียกว่าพ่อแม่รังแกฉันนะ

ยุคพ่อแม่สมัยที่ภาษาที่ 2 ภาษาที่ 3 บูมมาก โอย ภาษาที่ 3 มันน้อยไป ส่งลูกไปเรียนภาษาที่ 4 ภาษาที่ 5 แล้วกัน  ทั้งๆที่ลูกตัวเองเพิ่งจะอนุบาลอยู่เลย พ่อแม่ที่มีความคาดหวังในตัวลูกสูง จะทำให้เด็กโตขึ้นมาเป็นคนที่มีความไม่มั่นใจในตัวเองได้ ขาดความมั่นคงทางอารมณ์ ตัดสินใจเองไม่ได้ และกังวลในสิ่งทีทำตลอดเวลาแม้จะทำออกมาได้ดีแล้ว กลายเป็นปัญหาทางจิตใจเรื้อรังระยะยาวได้ จนผู้ปกครองทั้งหลายต้องส่งลูกตัวเองเข้าสถานบำบัดทางจิตเพียงเพราะอยากให้ลูกเป็นคนที่เก่งอย่างที่ตัวเองคาดหวัง

ความสุขของคนแต่ละคนนั้นไม่เหมือนกัน คนบางคนมีความสุขจากการเที่ยว คนบางคนมีความสุขจากการกินของอร่อยๆ หรือคนบางคนมีความสุขจากเงิน หรือมีความุขจากากรมองเห็นคนอื่นมีความสุข ความสุขจากที่บ้านควรวัดด้วยรอยยิ้มหรือเสียงหัวเราะ เราต้องถามตัวเองก่อนว่าเราคาดหวังอะไรจากลูก อยากได้ความรักจากลูก หรือแค่อยากมีเกรดเพื่อมาโชว์บน Facebook อวดเพื่อน อวดญาติ เฉยๆ

ตอนนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว เรามีวิธีพลิกแพลงหลายแบบที่จะไปถึงจุดหมายหรือเป้าหมายที่ทำให้ชีวิตของเราประสบความสำเร็จ เราต้องถามตัวเองก่อนว่าเราต้องการอะไรจากลูก และความคาดหวังของเราที่มีต่อลูกของเราคืออะไร

ขอขอบคุณ เครดิตรูปภาพ หน้าปก / Canva

รูปภาพประกอบที่ 1 / 2 / 3 โดย mohamed_hassan / Pixabay