อื่นๆ

ครูอาสา กับ ชีวิตบนดอยสูง

373
คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
ครูอาสา กับ ชีวิตบนดอยสูง

วิว

หากใครมองหาเเรงบันดาลใจ หรืออยากลองสิ่งใหม่ๆ การเป็นอาสาก็ไม่ใช่ทางเลือกที่เเย่เท่าไหร่ ผมเป็นคนหนึ่งที่ต้องออกจากงาน ด้วยความที่เบื่อเเละว่างกับการอยู่บ้านเลยได้ลองหาอะไรใหม่ๆทำ เพื่อนรักผมได้เเนะนำ เพจชีวิตบนดอยมา ตอนนั้นทางเพจได้เปิดประกาศรับสมัครคนอาสาสอนเด็กบนดอย ผมเลยได้คว้าโอกาสนั้นมา เพื่อไปหาเด็กๆ ที่ ศศช.บ้าน ห้วยปูน้อย(อมก๋อย)อาทิตย์

วิวผมเดินทางไปหาเด็กๆด้วยรถไฟ เพื่อรับชมวิวทิวทัศน์ ของภาคเหนือเเละต่อด้วยรถประจำทางจนถึงตัวเมืองอมก๋อย ผมก็ได้เจอกับทีมอาสาอีกสามสี่คน พวกเรานั่งรอพักใหญ่ก็มีรถผู้ช่วยมารับ ระหว่างทางเจออุปสรรคบ้าง คือฝนตกถึงไม่หนักมากเเต่ตัวก็เปียกไปถึงข้างใน พอฝนหยุดตกเเดดออก ก็เจอฝุ่นเต็มถนนทั้งตัวกลายเป็นโฟร์อาร์ม(ตัวละครสีเเดงทั้งตัว) รถตกหลุม ถนนลื่นชัน ต้องลงมาเข็นรถ เเล้วเดินให้พ้นทางชัน สัญญาณคลื่นโทรศัพท์ไม่มีเลย กว่าจะถึงได้ก็ปาไปเย็นวันเเล้ว

Advertisement

Advertisement

สิ่งเเรกที่เจอตอนไปถึงคือ เด็กนักเรียนชื่ออาทิตย์ มาเติมน้ำในถัง พอถึงน้องก็ยกมือสวัสดี เเละถามว่า "พี่เป็นครูมาสอนเเทนใช่ไหม" ผมตแบรับน้องก็เรียกผมว่าครู(น้องน่ารักมาก) วันเเรกผ่านไปเเป๊ปเดียวจริงๆ ได้ทำความรู้จักกับครูประจำเเละกินอาหารเย็นเสร็จเเล้วก็เเยกย้ายกันไปพักผ่อน คนที่นี้นอนไวมากเด็กๆที่นี่กระตือรือร้นที่จะเรียนมากๆ มาเคาะประตูโรงเรียนก่อนครูจะตื่นสะอีก เล่นกีฬา

เด็กๆส่วนมากยังอ่านเขียนไม่ออก เเต่ เด็กๆท่องตัวอักษร ตัวเลขได้ เเต่ไม่รู้วิธีใช้ ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะคุยกันคนละภาษากันเเละบวกกับการเรียนที่ไม่ต่อเนื่องกัน ส่วนมากที่มาสอนจะเป็นความรู้พื้นฐานที่ใช้ในชีวิตประจำวัน  การสอนที่นี่ไม่มีตารางวิชา  ครูอยากสอนอะไรก็สามารถออกเเบบการสอนในเเบบของตัวเองได้เลย ส่วนการเรียนที่เด็กๆที่นี่โปรดมาก คือการเรียนนอกสถานที่ตามห้วยตามน้ำตก การละเล่นเกมหรือกีฬาต่างๆ หรือการออกเดินทางไกลเป็นกิโลเพื่อหาสัญญาณโทรศัพท์กับครูก็เป็นหนึ่งในสิ่งที่เด็กๆโปรด

Advertisement

Advertisement

เด็กๆกินข้าวทุกคนจะกินอาหารพร้อมกัน ทั้งอาหาร เช้า เที่ยง อาหารว่าง เเละบางวันก็มีข้าวเย็นสำหรับเด็กๆด้วย ปกติครูอาสาจะช่วยกันทำเเต่ตอนที่ผมไป มีพี่คนหนึ่งในทีมที่อาสาทำกับข้าวให้ (ผมทำอาหารสุนัขไม่รับประทานครับ) ชาวบ้านที่นี่ใจดี บางวันเอาข้าวสารมาให้ บางวันเอาผักเอาหน่อไม้มาให้ เราคุยกันคนละภาษาเเต่มีล่ามตัวน้อยคอยเเปลให้ ที่นี่เป็นหมู่ของชาวกะเหรี่ยง ปกาเกอะญอ ส่วนมากทำอาชีพ ปลูกผัก เลี้ยงหมูเลี้ยงไก่ ใช้ชีวิตเรียบง่ายรู้สึกได้ว่าทุกคนที่นี่จิตใจดี  ชาวบ้านที่นี่นับถือศาสนาคริสต์ ทุกวันอาทิตย์จะมีการประกอบพิธีทางศาสนา การเทศน์จากบาทหลวง การอ่านไบเบิล เเละร้องเพลง ล้วนดูอบอุ่นไปหมด ตอนที่ผมจะกลับ เด็กๆมาส่งเเละถามว่า ครูจะกลับมาอีกไหม! เเละมีเด็กคนหนึ่งในนั้นที่เสียน้ำตากับการร่ำลากัน

เก็กๆเล่นน้ำผมไปเป็นครูอาสาเเค่ไม่กี่วัน เเต่สัมผัสได้หลากหลายความรู้สึก ทั้งมีความสุขที่ชีวิตนี้ผมได้เจอผู้คน ณ หมู่บ้านลับเเลเเห่งนี้ เเต่ก็อดที่จะเศร้าไม่ได้ กับการศึกษาที่เด็กๆควรได้รับ เเต่ถึงจะอย่างไรผมก็ยังคงมีความปรีดาในใจ ที่ครั้งหนึ่งในชีวิตได้มาอาสาสอนที่นี่ ผมให้สัญญากับตัวเองว่านี่จะไม่ใช้ครั้งสุดท้ายที่มาที่นี่ ผมจะเป็นคนที่ดีขึ้น เเละกลับมาที่นี่ในวันหน้าตราบเท่าที่ยังมีโอกาส

Advertisement

Advertisement

ที่นี่ไม่มีเน็ต มีเเต่เด็กๆ

ไม่มีน้ำอุ่น มีเเต่มือนุ่มๆ

ที่นี่ไม่มีมีทุกข์  มีเเต่สุขมากๆ

สักวันพี่จะกลับไปหาใหม่

ถ่านหมู่ -pna


เพจ: ชีวิตบนดอย

  1. ภาพหน้าปก ภาพโดยนักเขียน
  2. ภาพที่ 1 ภาพโดยนักเขียน
  3. ภาพที่ 2 ภาพโดยนักเขียน
  4. ภาพที่ 3 ภาพโดยนักเขียน
  5. ภาพที่ 4 ภาพโดยนักเขียน
  6. ภาพที่ 5 ภาพโดยพี่ในทีม
  7. ภาพที่ 6 ภาพโดยนักเขียน
  8. ภาพที่8 ภาพโดยพี่ในทีม

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์