ผมเชื่ออย่างหนึ่งเหมือนกับหลายคนที่เชื่อเรื่องของความรักและเรื่องความรู้เป็นสิ่งที่แยกออกจากกันได้ยากมาก ๆ ครับ หรือเรียกว่า คู่กันตลอดไปในความหมายที่มีคุณค่านั้นสองสิ่งนี้เป็นปัจจัยที่จะทำให้ชีวิตงดงามตามปรัชญาของชีวิตที่ควรจะเป็นความเชื่อดังกล่าวนั้น คล้ายคลึง ความเชื่อที่ว่าธรรมชาติ ความรัก และ ความสุขเป็นของคู่กันทำไมผมถึงมั่นใจเช่นนั้น เพราะว่าสิ่งเหล่านั้นเกิดมาก่อนที่เราทุกคนจะโผล่หน้ามาเยือนโลกนี้เสียด้วยซ้ำ เมื่อโผล่หน้ามา ผมว่า หากไม่ผิดวิสัยของมนุษย์ที่ใจร้าย ทุกคนย่อมมีรักให้กันแน่นอนเรื่องที่จะเล่า คงเป็นเรื่องส่วนตัว ที่ผมหลงรักในกิจกรรมพาลูกวิ่งเล่นในร่มไม้ในยามเช้า ๆ และพบว่า ความรักในกิจกรรมดังกล่าว มิใช่แค่การปรารถนาจะเป็นคนที่มีร่างกายแข็งแรง หากแต่ต้องมีจิตใจที่แกร่งบ้าง อ่อนโยนบ้างที่พึงจะมีในคุณสมบัติของคน ๆ หนึ่งผมทำงานในมหาวิทยาลัยมาร่วมยี่สิบปี และอยู่กับครูที่ทำหน้าที่สอนคน รวมถึงการทำหน้าที่ฝึกอบรมผู้อื่นในฐานะวิทยากร ประสบการณ์เหล่านั้นสอนเราซึ่งพบว่า การให้ความรักก่อนให้ความรู้ได้ผลต่อการสอนผู้อื่นที่มีประสิทธิภาพเสมอและระหว่างการวิ่งเล่นของเราพ่อลูกมาขณะใหญ่ ๆ ผมลองเรียนรู้กับบรรยากาศความร่มรื่นที่เราใช้เป็นสถานที่ออกกำลังกาย อย่างเช่นพุทธมณฑลที่มีความน่าอภิรมย์จัดไว้รองรับ นอกจากความชุ่มฉ่ำดื่มด่ำในธรรมชาติ ความเขียวที่สบายตา ผมพบว่า ต้นไม้คือแรงดึงดูดที่ทำให้เรามีกิจกรรมร่วมกันที่มีความหมาย ต้นไม้มีคุณลักษณะไหวเอนก็ได้ ขณะเดียวกันก็ยืนต้นแกร่งอย่างองอาจ ราวกับว่า สิ่งมีชีวิตใบเขียวที่ให้ร่มเงาต่อเรานี้ มีทั้งความรัก ความสุข และความเมตตากรุณาซ่อนอยู่ในนั้นระหว่างที่หลาย ๆ คนส่งลูกไปเรียนในวัยที่เหมาะสมหรือต่างคนก็นำไปฝากเลี้ยงเพื่อต้องไปทำหน้าที่ในการหาเลี้ยงครอบครัว ผมคนหนึ่งที่พยายามปลีกตัวเพื่อนำพาลูกน้อยมาทำความคุ้นเคยกับเพื่อนใหม่ผมเรียกเขาว่าพี่ต้นไม้ และเหมือนลูกจะพูดตามได้ด้วย แต่คงไม่รู้ว่า ต้นไม่ทำหน้าที่อะไร ผมพยายามเป็นล่าม และโอบกอดต้นไม้เป็นตัวอย่างของความรักให้ลูกดูในวันแรก ๆ ถัดมาอีกอาทิตย์ เด็กน้อยเลียนแบบความรักที่ผมเคยแสดงออกต่อต้นไม้นั้น ด้วยการกอดต้นแล้วต้นเล่ามันคงมิใช่การคุยเฟื่องเรื่องการฝึกคนว่าแบบไหนดีนะครับ แต่ผมมองว่า หากไร้ซึ่งอุปกรณ์การเรียนการสอน ธรรมชาติ มีต้นไม้เป็นตัวอย่างของการเป็นครูให้กับเรา ลูกของเราได้ดีไม่น้อยเลยใช่ไหมครับหากวันนี้เด็ก เด็ก ๆ ได้ถูกบ่มเพาะเมล็ดพันธุ์ในการดูแลธรรมชาติ ผมเชื่อเช่นกันว่า เขาคงมีภูมิคุ้มกันที่จะไม่เบียดเบียนสิ่งมีชีวิตชนิดอื่นในวันข้างหน้าเป็นเคล็ดลับวิชาที่พากันวิ่งเล่นและนำข้อสังเกตการณ์ส่วนบุคคลมาเล่าสู่กันฟังครับ จากใจชาตรี ลุนดำภาพทั้งหมดโดยผู้เขียนขอบคุณพื้นที่ถ่ายภาพประกอบการเล่าเรื่อง ณ พุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม