ขอบคุณที่เลิกกัน ขอบคุณที่ทิ้งกันไปในวันนั้น

สูตรสำเร็จที่ผมมักใช้กับคนรักของผม คือ

ทำ(ปัจจุบัน)ให้ดีที่สุด

ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด แต่ต้องอยู่ภายใต้ข้อจำกัดของตัวเองว่า “ไม่ไหวอย่าฝืน” เพื่อให้อนาคตสดใส เพราะเราจะมีอดีตของอนาคตเป็นพื้นฐานรองรับไว้แล้ว เพื่อให้อนาคตเติบโตได้อย่างดี  มั่งคง และถาวร

อาจจะดูปรัชญาไปนิด กล่าวอย่างง่ายคือ ไม่มีหรอกครับเหตุบังเอิญ เพราะผลลัพธ์ที่ดี ย่อมเกิดจากเหตุที่ดีเสมอ!

ดูผมไว้เป็นเยี่ยงแต่อย่าเอาอย่าง ใช้สมอง+ร่างกายมากไป สมแล้วที่เป็นโรคหลอดเลือดสมอง ดังนั้นผมต้องไม่โทษความซวย เพราะมันเกิดจากตัวผมเองล้วน ๆ จ้า! = จงดูแลสมองอีกครึ่งหนึ่งไว้อย่างดีที่สุด เพราะรอบนี้ถ้าเป็นอีกครั้งน่าจะเผาจริง เดี๋ยวจะออกนอกทะเลครับ

เลิกกัน

กลับมาที่การเลิกลาของความรักนั้น คุณอาจลืมนึกไปว่า ล้วนแล้วทุก ๆ ความรักจำเป็นต้องจากด้วยกันทั้งนั้น - ไม่จากเป็นก็จากตาย ใช่ครับเสียใจด้วยกันทั้งคู่ เพราะฉะนั้น ช่วงที่ยังรักกันหมั่นทำดีใส่กันก็พอ จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจทีหลัง เช่น รู้อย่างนี้นะ ... - คิดแล้วได้อะไร? ส่วนตัวผมจึงไม่ได้มองว่าตัวเองเก่ง ในเรื่องจัดการปัญหาความรัก แต่ผมเข้าใจธรรมชาติของความรักมากกว่า แต่นั่นไม่ได้แปลว่า ผมจะไม่เคยผิดหวังนะครับ ในทางกลับกันความผิดหวังถือเป็นบทเรียนในชีวิตจริงล้วน ๆ ไม่มีวัวปน บางคนเลือกที่จะเกลียดกันไป แต่สำหรับผมไม่ครับ เพราะบทเรียนที่ดีแม้จะตีเป็นเงินไม่ได้ แต่มันก็มีคุณค่าเพราะมันสอนให้ผมโตขึ้น เมื่อความรักที่ผ่านมาจะจบลง แต่มันคือ บทเรียนอันมีค่า ส่วนตัวถ้าให้ผมมานั่งโกรธ นั่งเกลียดคนรักเก่า แล้วบทเรียนครั้งเก่าผมจะไปขอบคุณใครครับ ถ้ามองหน้ากันไม่ติด โถ่ถังกะละมังหม้อ ถ้าผมมองไม่ผิดการที่คุณเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าไม่ได้ อาจเป็นเพราะคุณถูกกระทำหรือไม่? พอเลิกกันเลยมองหน้ากันไม่ติด เพราะถือเป็นการเอาคืนโดยอ้อม แท้ที่จริงมันง่ายจะตาย แค่คุณมองว่าเสียคนรักแต่ได้เพื่อนสนิทขึ้นอีกคน – ไม่ได้อีกเพราะมันจะมีภาพจำเก่า ๆ ที่เคยรักกัน หักดิบดีกว่า - ดีกว่าจริง? สมมตินะครับเกิดคุณเจอมรสุมในชีวิต ที่ไม่กล้าบอกคนในครอบครัว บอกเพื่อนทั่ว ๆ ไปก็ไม่อิน คุณจะบอกใครครับ FB หรือพันทิป? ตลก! แฟนเก่าสิครับ อย่างน้อยคุณสองคนก็เคยมีช่วงเวลาดี ๆ ด้วยกันมานะ ใครจะมารู้ใจตัวคุณเองได้ดี นอกจากคุณไม่มี นอกจากแฟนเก่า? แล้วจะมาไม่เผาผีกันทำไม? งงใจนะ!