ก่อนใช้เงิน.... คิดนิดนะลูก

พีจีเนียส

04 พ.ค. 2021|2 min read

อ่านบทความอื่นจาก พีจีเนียส

คัดลอกลิงค์

แจ้งตรวจสอบ

สำหรับการเป็นแม่ของเด็กผู้ชายถึง 3 คน ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย... นอกจากบรรดาภาระค่าใช้จ่ายต่างๆ ที่ต้องรับผิดชอบแล้ว... การอบรมเลี้ยงดูก็เป็นสิ่งที่ยากไม่แพ้กัน... โดยเฉพาะภาวะเศรษฐกิจเช่นนี้... ในความคิดของดิฉัน เรื่องที่ลูกควรเรียนรู้ คือ การใช้เงินให้เป็น

ดิฉันเคยบอกลูกว่า... แม่มีเงินเดือนเท่านี้.. แบ่งไว้สำหรับค่าใช้จ่ายต่างๆ เท่านั้น เท่านี้... บลา บลา บลา... ที่เหลือให้ลูกคนละเท่านี้... แม่ใช้เท่านี้... เมื่อไหร่ที่ลูกขอเพิ่ม... หมายความว่า.. แม่ต้องดึงส่วนของแม่ไปให้กับลูกนะครับ... เมื่อไหร่ก็ตามที่ลูกต้องการใช้เพิ่มขึ้น... หมายถึง... แม่จะได้ใช้น้อยลง นะครับ

กระปุกออมสินหมู

"เมื่อไหร่ก็ตามที่ลูกใช้เพิ่มขึ้น... หมายถึงแม่ได้ใช้น้อยลง " ประโยคนี้ทำให้เด็กๆ ไม่กล้าขอเงินเพิ่มโดยไม่มีเหตุผล... เวลาเด็กๆ อยากได้อะไรแล้วมาขออนุญาตแม่ คำขอก็มักจบลงด้วยคำพูดที่ว่า "ใช้เงินตัวเองซื้อครับ"

นอกจากเด็กๆ จะต้องเก็บเงินเพื่อซื้อสิ่งที่ตัวเองอยากได้เองแล้ว... ทุกครั้งที่มีเงินเก็บ เด็กๆ จะต้องแบ่งเงินเป็น 2 ส่วน เพื่อเข้าบัญชี... บัญชีแรก คือ "บัญชีเผื่ออยากได้" ชื่อบัญชีบอกอย่างชัดเจนว่าเผื่ออยากได้.. เพราะฉะนั้นเจ้าของบัญชีมีสิทธิ์เต็มที่ในบัญชีนี้ค่ะ... อีกบัญชีนึง คือ "บัญชีเผื่อแม่ตาย" ชื่อบัญชีอาจจะดูสยองไปนิด แต่ความหมายตามนั้นจริงๆ... บัญชีนี้ฝากเข้าอย่างเดียว... งดถอน... หมดสิทธิ์ นะครับ เด็กๆ

รูปเหรียญ

นอกจากนี้ บัญชีเผื่ออยากได้ ก็ใช่ว่าเด็กๆ จะถอนออกมาใช้จ่ายได้ตามอำเภอใจ ... ของที่ราคาต่ำกว่า 100 บาท เด็กๆ ต้องใช้เวลาคิดอย่างน้อย 2-3 วัน.. ของที่ราคาเกินพันบาทต้องใช้เวลา 1 เดือน.. หมายความว่า ...ถ้าอยากได้ของราคาเกินหนึ่งพันบาท ต้องบอกแม่ก่อนว่าจะซื้อแล้วนับจากวันที่บอกไป 1 เดือน เด็กๆ จึงซื้อได้ .. ดิฉันไม่เคยห้ามลูกหรือบอกว่าสิ่งที่ลูกอยากได้เป็นสิ่งที่ไม่ควรซื้อ ..หรือไม่จำเป็น.. ดิฉันขอเพียงแค่.. ขอเวลาในการคิดทบทวนว่าอยากได้จริงไหม... ถ้าผ่านไป 1 เดิอนแล้ว ยังคงอยากได้อยู่ก็ซื้อได้เลย...แต่ส่วนใหญ่ พอผ่านไป 1 เดือน เด็กๆ มักจะบอกว่า... ไม่ซื้อแล้วแม่... เสียดายตังค์...

ก็เพราะไอ้ กฏ กติกา มารยาท ในการใช้เงินนี่แหละ.. เวลาเจอเสื้อผ้าสวยๆ ในห้างทีไร... ดิฉันก็มักจะผวาเข้าหา.. แต่ก็จะมีมือเล็กๆ สามคู่ ดึงเสื้อ ดึงมือ ดึงแขน เอาไว้...เด็กทั้งสามมักจะบอกว่า... แม่คิดก่อนเดือนนึงนะแม่.... เอาจริงป่าวแม่... นับไปเดือนนึงค่อยมาซื้อนะแม่.... บลา บลา บลา...

รูปเหรียญกระจาย
เอิ่มมม... ผ่านไปเดือนนึงชุดที่ฉันต้องการมันก็หมดทุกที... แอบเศร้า.. แต่เมื่อบอกกับลูกแล้ว... แม่ก็ต้องทำให้ได้เช่นกัน... ถึงแม้ว่าจะเสียดายใจแทบขาดก็ตาม

ถึงยังไง... ระหว่างความเสียดายแลกกับการให้ลูกได้เรียนรู้... ดิฉันก็ว่ามันก็คุ้มนะ... คุณว่าจริงไหม..