ใส่บาตร รูปของผู้เขียน จากสถานการณ์โรคโควิด – 19 ระบาดอย่างหนัก ทำให้ทุกคนต่างหวาดกลัวและพากันกักตัวอยู่กับบ้าน เพื่อลดการแพร่กระจายของเจ้าเชื้อโรคร้าย แต่ก็มีบางคนออกไปซื้ออาหารหรือทำกิจกรรมต่าง ๆ แต่ก็เป็นแบบรีบไปและรีบกลับ ความเงียบเหงาของท้องถนนและผู้คนที่รักษาระยะห่างในการยืนรอรถโดยสารประจำทาง แต่ละคนป้องกันตัวเองเต็มที่ โดยสวมหน้ากากอนามัย พกเจลและสเปรย์แอลกอฮอล์ติดตัวไว้ตลอด การพูดคุยกันแทบไม่มี ชีวิตจึงไร้ความสุขและต่างมีความหวังว่าโควิด -19 จะหมดไปอย่างเร็ววัน ไม่มีใครต้องการอยู่ในสภาพไปไหนไม่ได้ กักตัวเองในพื้นที่จำกัด คิดถึงพ่อแม่พี่น้องที่อยู่ต่างจังหวัดก็ไม่อาจไปหาได้ มีแต่คำว่ารออย่างมีความหวังเท่านั้น การใช้ชีวิตจึงเปลี่ยนไป จากที่เคยทำงานนอกบ้านก็ต้องเปลี่ยนมาทำที่บ้าน บางบริษัทยุติการทำงาน พนักงานต่างตกงานเพราะโรคร้ายที่เราไม่ปรารถนา เว้นระยะห่าง รูปของผู้เขียน จิตหดหู่กับความกังวลและหวาดกลัวว่าจะติดโรคร้ายเมื่อไหร่และติดแล้วจะรักษาหายหรือไม่ เมื่อความกลัวเกิดขึ้นจึงต้องหาที่พึ่งทางใจ ซึ่งไม่มีอะไรดีไปกว่าการทำบุญ ทว่าในช่วงเชื้อโรคแพร่กระจายอย่างไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหมอย่างนี้ วัดต่าง ๆ (อาจจะบางวัด) จึงปิดไม่ให้คนเข้าไป บางวัดพระจะไม่ออกบิณฑบาตเพื่อหลีกเลี่ยงการติดเชื้อ แต่จะมีญาติโยมนำข้าวสารอาหารแห้งมาวางไว้หน้าวัดและพระจะนำอาหารเหล่านั้นไปทำแล้วฉันอย่างเงียบ ๆ ในวันสำคัญทางศาสนาไม่มีญาติโยมไปวัดเหมือนที่ผ่านมา แต่พระจะทำพิธีตามปกติ เมื่อเราต้องการที่พึ่งทางใจมีทางเดียวก็คือไหว้พระและสวดมนต์อยู่ที่บ้าน ซึ่งก็ช่วยให้จิตใจสงบได้ หลายคนเริ่มเครียดกับการใช้ชีวิตอยู่แต่ในบ้านซึ่งมีพื้นที่จำกัด จากที่เคยไปใส่บาตรช่วงเช้าหรือเข้าวัดในวันหยุดก็ต้องงดไปโดยปริยาย แต่ก็มีทางออกสำหรับสายบุญที่ทำให้ได้บุญได้กุศลเช่นกัน อาหารฝากทำบุญ รูปของผู้เขียน ชุดกรวดน้ำ รูปของผู้เขียน ตามที่ผู้เขียนกล่าวไว้ข้างต้น พระในบางวัดจะไม่ออกบิณฑบาต โดยจะหุงหาอาหารฉันเอง ชาวบ้านจะนำข้าวสารและอาหารแห้งไปวางไว้บนโต๊ะหน้าวัด พระจึงอยู่แต่ภายในวัดเท่านั้น แต่ก็มีหน่วยผู้กล้าเป็นผู้สร้างสะพานบุญโดยทำหน้าที่รับฝากอาหารสำหรับใส่บาตรในตอนเช้า นำไปถวายพระถึงวัด ผู้ที่ประสงค์จะใส่บาตรจึงจัดอาหารคาวหวาน ผลไม้และน้ำดื่มเป็นชุด จากนั้นนำไปฝากแก่ผู้จะไปวัด ผู้เขียนเห็นร้านขายอาหารช่วงเช้าในตลาดซึ่งจัดชุดสำหรับใส่บาตรให้ผู้ที่จะใส่บาตร วันนั้นมีชุดอาหารใส่ถุงไว้เป็นจำนวนมาก เมื่อถามแม่ค้าว่าจะเอาชุดอาหารใส่บาตรไปไหน แม่ค้าตอบว่า คนเขาฝากไปทำบุญที่วัดเพราะพระออกมาบิณฑบาตไม่ได้ ใครอยากใส่บาตรก็สั่งไว้แล้วทางร้านก็จะให้คนนำไปถวายพระที่วัด แต่ก็มีบางพื้นที่พระออกมาบิณฑบาตแต่ท่านจะสวมหน้ากากอนามัยซึ่งหน้ากากอนามัยสีเดียวกับจีวรอีกด้วย ผู้เขียนเห็นแล้วต้องยกกล้องและถ่ายภาพแห่งความประทับใจเอาไว้ด้วยความรู้สึกอิ่มเอมใจอย่างที่สุด การทำบุญใส่บาตรในยุคโควิด – 19 จึงเปลี่ยนไปจากเดิม มีทั้งการฝากอาหารทำบุญและการใส่บาตรโดยพระสวมหน้ากากอนามัยและพระบางรูปได้เพิ่มไอเทมไปอีกนั่นคือสวม Face Shield ซึ่งเป็นเรื่องปกติ เพื่อความปลอดภัยทั้งพระและคนใส่บาตร อาหารชุดใส่บาตร รูปของผู้เขียน ใส่บาตรตอนเช้า รูปของผู้เขียน ผู้เขียนจึงขอเก็บภาพเหล่านี้ไว้เป็นภาพประวัติศาสตร์ให้ลูกหลานได้เห็นว่านี่คือการใส่บาตรในยุคโควิด – 19 ระบาดไปทั่วทั้งโลก จรรยา เลิศพงษ์ไทย