"Parasite "ชนชั้นปรสิต" กับ 20 กว่ารางวัล - บันเทิงเกาหลี" ชนชั้นปรสิต ภาพยนตร์แนวดราม่าระทึกขวัญ ฉายครั้งแรกที่ประเทศฝรั่งเศส โดยผู้กำกับ บง จุนโฮ และนักแสดงนำโดย ซง คังโฮ, อี ซอนกยุน, โจ ยอจอง, ชเว อูชิก และพัก โซดัม เป็นภาพยนตร์เอเชียที่ได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก เนื่องจากได้รับรางวัลปาล์มทองคำในงานเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ 2019 ทั้งยังเป็นภาพยนตร์เกาหลีเรื่องแรกที่ได้รับรางวัลนี้ นอกจากรางวัลปาล์มทองคำแล้ว Parasite ยังกวาดรางวัลอีกหลายรางวัลทั้งในประเทศและนอกประเทศ ไม่ว่าจะเป็น รางวัลลูกโลกทองคำ สาขาภาพยนตร์ภาษาต่างประเทศ, รางวัลบริติช อินดีเพนเดนต์ ฟิล์ม อวอร์ดส์ สาขาภาพยนตร์อิสระจากต่างประเทศยอดเยี่ยม, Bandung Film Festival for Imported Film จากอินโดนีเซีย,Blue Dragon Film Award for Best Leading Actress, รางวัลสมาคมนักวิจารณ์ภาพยนตร์แห่งชาติของสหรัฐ สาขาบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม, Los Angeles Film Critics Association Award for Best Supporting Actor, คริติกส์ชอยส์มูฟวี่อวอร์ด สาขาผู้กำกับยอดเยี่ยม, รางวัล New York Film Critics Circle Award for Best Foreign Language Film และอีกหลาย ๆ รางวัล ต้นปี 2563 นี้ หลายโรงภาพยนตร์ได้นำ Parasite เข้าสู่รอบฉายอีกครั้ง ซึ่งขอแนะนำคนที่ยังไม่ได้ดูว่า ถ้าโรงภาพยนตร์ใกล้บ้านนำ Parasite มาฉายซ้ำ ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง Parasite..ไม่ใช่หนังเชิงสัญลักษณ์หรือต้องตีความทางจิตวิทยาให้วุ่นวาย สื่อสารกันแบบตรง ๆ เรียล ๆ ผ่านชีวิตของหนึ่งครอบครัว พ่อ แม่ ลูกชาย ลูกสาว ที่ใช้ชีวิตกันอย่างโนแพลน โนแผน อะไรทั้งสิ้น เป็นหนังที่ไม่ต้องปีนบันไดหรือแหงนหน้าคอตั้งบ่าพยายามตีความอะไรขณะดู เรื่องช่องว่างระหว่างชนชั้นที่พูด ๆ ถึงกัน หนังไม่ได้ยัดเยียดหรือบังคับให้เราต้องเห็นชัดเจน มันค่อยแทรก ๆ อยู่ในเรื่อง อยู่ในอากัปกริยา การแสดงออกที่ขมขื่นผ่านชีวิตประจำวันอย่างเป็นธรรมชาติมนุษย์ "ชนชั้น" ที่เราทุกคนต่างแบ่งแยกมันอย่างเคยชินโดยไม่รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องผิดปกติแต่อย่างใด ความ "เหม็นสาปคนจน" ที่ไม่ได้บีบเค้นการแสดงออกมาให้เราเห็น แต่เป็นการแบ่งแยกที่บอกผ่าน "รสนิยม" คนรวยก็มีรสนิยมแบบคนรวย คนจนอย่าว่าแต่รสนิยมเลย กลิ่นเหงื่อย่อมแตกต่างจากกลิ่นน้ำหอมแน่นอน กระทั่งฉากในภาพยนตร์ก็ทำให้เราเห็นความแตกต่างของ "ชนชั้น" ได้อย่างเรียบเนียน ง่ายแต่ลึก เช่น หน้าต่างบ้านที่เป็นกระจกกว้าง มองเห็นวิวนอกตัวบ้านได้ชัดเจน แตกต่างกันสุดขั้วกับบ้านของครอบครัวหนึ่งอยู่ต่ำกว่าระดับถนน มองผ่านกระจกออกไปทีไรก็มีแต่ขี้เมามายืนฉี่ วันดีคืนร้ายมันก็มายืนฉี่รดตรงกับหัวที่นอน แต่อีกบ้านหนึ่งอยู่ระดับพื้นดินมองออกไปก็เห็นสนามหญ้าและสวนสวยงาม หรือบ้านหนึ่งมีบันไดขึ้นไปยังชั้นสองที่สวยงาม แต่อีกบ้านก็มีบันไดเหมือนกัน แต่เป็นบันไดขึ้นไปโถส้วม หนังเล่าเรื่องฉากชีวิตของแต่ละครอบครัวไว้อย่างปกติธรรมชาติของชีวิตและ "ระดับ" ความเป็นอยู่ที่แตกต่างกันโดยไม่ได้เป็นการพยายามหรือเน้นบอกถ้าจะดูให้สนุกก็ดูได้เรื่อย ๆ แต่ถ้าจะดูแบบขบคิดและเกิดคำถามอีกมากมาย หนังมันก็เหมือนจะบอกเราว่า เออ ดู ๆ ไปก่อนให้มันจบ จบแล้วค่อยเอาไปขบคิดว่าบอกอะไรไว้เยอะแยะมากมายอยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่ถรู้สึกว่าบทมันเสียดสีจนเจ็บจิ๊ด หรือเจ็บปวดรันทดอะไรนัก แล้วแต่คนดูจะรู้สึก มองเห็นหรือไม่เห็น(อีก)นั่นแหละ นักแสดงทกคนเก่งมาก มีเซอร์ไพรส์กับพัคซอจุน เอ้า มาด้วยหรือนี่บทหนังเหมือนเล่นเจ้าล่อเอาเถิดกับครอบครัวจน ๆ นี้ จนอย่างน่าเวทนา ใช้ชีวิตกันอย่างทุเรศทุรังเหลือแสน แล้วอิลูกชายคนโตนั่น ไม่ไปมองหางานอื่น ๆ ทำบ้าง คือ ครอบครัวนี้เหมือนผูกพันกันแยกกันไม่ออก ทำอะไรก็ต้องทำด้วยกัน เกาะกลุ่มกันอยู่อย่างนั้น วันดีคืนดีเพื่อนเอาหินก้อนหนึ่งมาให้ แล้วก็เชื่อว่ามันคือหินนำโชค แต่สุดท้ายหนังก็บอกไว้กลาย ๆ ว่า เอาหินนั้นไปทิ้งน้ำซะ จากนั้นก็ไปหางานหาการดี ๆ ทำ เดินให้มันถูกทาง ไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ หรอก ไม่มีใครหยิบยื่นอะไรให้งา่ย ๆ ฟรี ๆ ด้วย.ในฐานะผู้ชม หนังสนุก หนังก็ดีอยู่ ไม่อย่างนั้นคงไม่สามารถคว้ารางวัลมาได้ นักแสดงก็ดี ผู้กำกับก็เก่ง แต่ความรู้สึกก็เหมือนยังไม่สุด ถ้าคอซีรีส์เกาหลีมาดูก็ต้องพูดว่า บทประมาณนี้เห็นมาเยอะแล้ว หนักว่า อาร์ตกว่า ดาร์คกว่า ก็มีมาก แต่ด้วยความเป็นซีรีส์มันก็มีแทรกบทและอรรถรสอื่น ๆ เข้าไปด้วย สไตล์ซีรีส์ ความกระชับในการเดินเรื่องจึงแตกต่างกัน แต่ในความเป็นภาพยนตร์นั้นถือว่า Parasite ทำได้ดีสมกับรางวัลต่าง ๆ ที่ได้รับเลยทีเดียว หนังดีที่กลับมาฉายซ้ำตามกระแสเรียกร้องจากผู้ชม การันตีด้วยรางวัลมากมายจากหลายประเทศ ไม่ควรพลาดชมด้วยประการทั้งปวง ภาพประกอบบทความเป็นภาพโปสเตอร์กลางซึ่งจัดทำและเผยแพร่จากทางผู้สร้างภาพยนตร์และได้เป็นภาพเพื่อใช้สำหรับการโฆษณาประชาสัมพันธ์โดยมีการเผยแพร่ในลักษณะสาธารณะจุดประสงค์หลักของบทความรีวิวนี้ ไม่ได้มุ่งเน้นเพื่อการแสวงหาผลประโยชน์ส่วนตัวเป็นสำคัญ แต่เป็นบทความรีวิวที่เขียนขึ้นในฐานะผู้ชมที่ชื่นชอบการชมภาพยนตร์เป็นสำคัญรีวิวโดย: พัตติมา